ჩემების:(
ხმას არ ვიღებდი აქამდე.
ფიქრითაც არ ვფიქრობდი.
ეხლა ერთბაშად შემომაწვა.
ვიაზრებ კი. ასე არ შეიძლება.
ვიიიცი.
თავი ხელში უნდა ავიყვანო .
ვცდილობ.
არ გამომდის.
წავიდოდი როგორც ადრე სოფელში ჩემს სახლში,
ჩემს ოთახში სულ მარტო,
დავჯდებოდი იმ ჩემს საყვარელ ადგილას ვიფიქრებდი,
და ჩამოვიდოდი ისევ ისე ძლიერად კარგად,მშვიდად.
აბა სახლი...?
აბა ჩემი....?
სადღაა ყვეეელაფერი ერთდოულად გაქრა მოკვდა.
ყველა და ყველაფერი.
დავიწყე ახალი ფურცლიდან,
აზროვნებით- "დრო ყველაფრის მკურნალია"
იმედით-"შევეგუები".
რწმენით-"შევძლებ"
ყველაფერი სისულელეა :)
დრო-2წელი
იმედი-მკვდარი
რწმენა-დაკარგული.
შედეგი-პანიკა.
და მონატრება...
რომელიც ისე გაძლიერდა სისხლს მიყინავს.
ძალა! ძალა! მჭირდება!,
მარტოობა... ოღონდ ამ სახლში არა,
კი შეუცვალე ყველა ნივთს ადგილი მაგრამ მაინც წარსულის ჰაერი დგას და
მტკივა...
მენატრება...
მჭირდება ჩემები...
3 comments:
:((
verafers getkvi exla isets rac gishvelis,tan vici dzlieri xar da vinmem rom ganugeshot eg kidev ufro dagasustebs da gagagizianebs..
arvici ra vtqva..
genacvale araferi ar tkva shen iyavi kargad:love:
:mo:
:love:
Post a Comment