თითქოს არაფერი შეცვლილა,
თენდება,
ღამდება, დავდივარ,
ვცოცხლობ, ვიცინი.
მაგრამ.....
თითო მოძრაობაში, სიცილში, ლაპარაკში, სიცარიელეს ვგრძნობ.
დიდს და შავს,არ მანებებს თავს არ ივსება, პირიქით ცდილობს გაიზარდოს და მთლიანად დამაცარიელოს.
როცა საღამოს იგივე სახლისკენ,იგივე აღმართით და იგივე დიდი ნაბიჯებით ავდივარ,
ისე ჩამავლებს ხოლმე ტკივილი ხელს,ისე რომ კივილი მინდა,სისხლი მეყინება,
სახლი კი იგივეა,მაგრამ უთქვენოდ.
ამ აღმართზე თითქმის ყოველთვის მარტო ვრჩები,ადრეც ასე იყო მაგრამ,მაშინ მასზე ასვლა ისეთი შეუმჩნეველად იოლი იყო.ეხლა რომ ვფიქრობ მიკვირს.
ახლა ისე მიჭირს თითო ნაბიჯის გადადგმა, ისეთი ძნელია,მაგრამ მაინც ავდივარ,მაინც....
ჩემთვის არა.... შენთვის!!! და შენთვის!!! არ გიკარებ მაგრამ შენთვისაც:(((
თორემ მე დიდი ხანია მომბეზდა სიარული,აღარ მიზიდავს,
მაგრამ ამის დრო არ მაქვს ეხლა,
ვივლი ისევ დიდი ნაბიჯებით!!!
მერე რა რომ ყოველდღე უფრო ძნელია,
მაინც გამომდის.
ბოლომდე ასე ვიქნები.
ნუ ერთი... ორი.. ან სამი შტრიხია დარჩენილი და ამ ცვლილებებსაც ჩავიცმევ და მოვირგებ ტანზე.
დორა საჭირო.
ხო და დავდივარ! დავდივარ! დავდივარ!
5 comments:
muxran machavarianis leqsia mgoni tu ar vcdebi
"dae iaron,iaron iaron, amin"
ase mtavrdeba..
xoda igive minda vtqva da sul mudam iaro da sul mudam gvesmodes sheni siarulis xma ..
dasveneba da gachereba merec gvekofa kvelas :yes: :2kiss:
mgoni mivxvdi razec cer,isaa xo razec me vfiqrob?? :* :*
shemogevleeee... :*
aba ra iq davisvenebt,jojoxetshi shevxvdebit jigaro:D
genatale shen:*
MaRiaM -xo ici ert dgianebi mchirs,xo isaa miyvarxar:*
Post a Comment